ความทรงจำกับ vespa

          วันนี้จะหาเรื่องไรมาเขียนดีน่า เอาเป็นเรื่องความทรงจำกับเวสป้าละกัน
          เราชอบเวสป้าตั้งแต่เห็นครั้งแรกตอนเด็กๆๆ ขี่ผ่านไป ผ่านมาทุกวัน ไปเที่ยวกรุงเทพฯยิ่งเห็นเยอะ โอยๆๆๆ เลยอยากเป็นเจ้าของมันมาก แต่ด้วยเรายังตัวเล็ก แต่ก็ยังเห็นรถเวสป้าขี่ผ่านหน้าที่ไร อดใจที่จะมองๆๆ อยากได้สักคัน ใฝ่ฝันไว้ว่าสักวันต้องเป็นของเราให้ได้ โตขึ้นมาหน่อยได้เข้าไปเรียนในเมือง ได้นั่งรถผ่านร้านขายรถมอไซด์เกี่ยวกับเวสป้าทุกวัน จนมาวันหนึ่ง มีรถเวสป้าจอดนิ่งอยู่ และแขวงป้ายขาย 50000 บาท ในใจโอ๋ !!! คันนี้ละที่ฉันต้องการ เครื่องแต่งครบ ลงสีเครื่องใหม่ น้ำเงิน เหลือง สีที่ชอบอีก แล้วชุดแต่งรอบคัน หุหุ สวยขนาดนี้ราคาแค่นี้ อยากได้ๆๆๆๆ แต่ทำไงดี เราไม่มีเงินนิซิ เงินเก็บเราชั่งน้อยนิด เฮ้อ !!! - -" คงได้แต่ถอดใจ แต่มันจอดนิ่งได้แค่ 4 วัน มันก็จากเราไป เสียดาย ถ้ามีเงินวันนั้น คงดียังมานึกเสียใจทำไมไม่มาตอนที่เรามีเงินน่า เหอะๆๆ
           มันเป็นความทรงจำเล็กๆๆ ของเราอะ ขอระบายสักหน่อยละกันนะ คงไม่ว่ากันนะ เราเป็นคนพูดวกไปวนมา แต่จะพยายาม เขียนไม่ให้ทุกคนที่ แวะมาอ่านมาเยี่ยมบล๊อกเรา งง คุคุ

                           เก็บความรู้สึกดีๆๆ
                           ที่มีให้
                           แล้วจะเก็บไว้ตลอดกาล
                           แม้ว่าฉันไม่อาจจับจองเธอได้
                           แต่ก็ขอมองเธอไว้นาน นาน

             แต่งกลอนสักหน่อย หุหุ ไม่เพราะก็ขอโทษมานะที่นี้ด้วย ><"